Koresponedncja elektroniczna.

 

1. jak zdobyć własny adres pocztowy?

Krok 1 Wybór dostawcy
Aby uzyskać własny adres e-mail musisz skorzystać z jakiegoś dostawcy tego typu usług. Do takich należą: Onet, Wirtualna Polska, Interia, O2 oraz Gmail.

Krok 2 Znalezienie dostawcy
Jeżeli już zdecydowałeś, na którym portalu chcesz założyć pocztę wpisz jego nazwę w wyszukiwarkę. Wejdź na portal i kliknij informację: „Załóż konto”.

Krok 3 Wypełnienie formularza
Wypełnij formularz z danymi osobowymi: imię, nazwisko, data urodzenia, miejsce zamieszkania, wykształcenie, zawód, zainteresowania.  Musisz także wpisać hasło oraz pytanie i odpowiedź, które pomoże ci otworzyć pocztę, gdy zapomnisz hasła. Wybierz opcję „dalej” lub „załóż konto” – zależy od portalu.
Krok 4 Akceptacja regulaminu
Przeczytaj regulamin korzystania z darmowej poczty. Jeśli jego treść nie budzi twoich wątpliwości zaakceptuj go. Akceptacja regulaminu jest konieczna do założenia poczty.
Na koniec pojawi się jeszcze strona informacyjna. Znajdziesz tam swój login, jeśli wcześniej sobie go nie wybrałeś – musisz go zapamiętać, żeby otwierać swoją pocztę. Na stronie informacyjnej znajdują się ponadto informacje jak korzystać z poczty.
Krok 5 Otwórz swoją pocztę
Pierwsza wiadomość będzie od administratora poczty i będzie zawierała informacje dotyczące korzystania z poczty elektronicznej.

2. jak odebrać pocztę w miejscu publicznym?

Przede wszystkim należy pamiętać o wylogowaniu się po skończeniu używania!

Nie powinno się również zapisywać żadnych danych na pulpicie. Nie wolno również wybierać opcji "nie wylogowuj mnie", bo każdy następny użytkownik będzie miał dostęp do naszej poczty.

3. jak napisać list?

1. W polu Do wpisz adres e‑mail co najmniej jednego odbiorcy. Jeśli wiadomość jest wysyłana do wielu odbiorców, oddziel adresy e‑mail średnikami (;).
   W polu DW można wpisać adresy e‑mail dodatkowych odbiorców, którzy powinni otrzymać daną wiadomość, ale nie muszą na nią reagować. Otrzymają oni tę samą wiadomość co adresaci wskazani w polu Do. Gdy nie ma dodatkowych odbiorców, należy to pole pozostawić puste. Niektóre programy poczty e‑mail mają także pole UDW, które umożliwia wysyłanie wiadomości w taki sposób, że niektóre nazwy i adresy e‑mail są ukryte przed innymi adresatami.
2. W polu Temat wpisz tytuł wiadomości.
3. W dużym pustym obszarze wpisz treść wiadomości.
   Do wiadomości można dołączać różne pliki, aby to zrobić należy:
   Kliknij przycisk Dołącz plik na pasku narzędzi (znajdującym się bezpośrednio pod paskiem menu). Zlokalizuj plik, zaznacz go, a następnie kliknij przycisk Otwórz. Plik zostanie wyświetlony w polu Dołącz w nagłówku wiadomości.
   Można również formatować tekst.
   
   
    Zadanie wykonane! Aby wysłać wiadomość, kliknij przycisk Wyślij. Zostanie ona przesłana przez Internet do adresatów.
   
   
   

4.jak się bronić przed spamem?

 Aby zapobiegać otrzymywaniu spamu:

• Zachowaj rozwagę przy podawaniu swojego adresu e‑mail. Unikaj publikowania prawdziwego adresu e‑mail w grupach dyskusyjnych, w witrynach sieci Web oraz w innych obszarach publicznych Internetu.
• Przed podaniem adresu e‑mail w witrynie sieci Web sprawdź obowiązujące w niej zasady zachowania poufności informacji, aby upewnić się, że nie zezwalają one na ujawnianie adresów e‑mail innym firmom.
• Nigdy nie odpowiadaj na spam. Na podstawie odpowiedzi nadawca uzyska potwierdzenie, że dany adres e‑mail jest prawidłowy i może go sprzedać innym firmom. W ten sposób liczba otrzymywanego spamu może się dodatkowo zwiększyć.
  
  
  

5.jak poprawnie redagować listy?

 Aby uatrakcyjnić wygląd maila można: 

• zmienić styl, 
• czcionkę, 
• rozmiar lub kolor tekstu

Należy zaznaczyć tekst, a następnie kliknąć jeden z przycisków lub elementów menu umożliwiających dokonywanie zmian w formatowaniu tekstu.

6.czym ozdobić list?

Aby łatwiej było wyrazić emocje, intencje lub ton wypowiedzi za pomocą samego tekstu, pierwsi użytkownicy Internetu wynaleźli emotikony (z połączenia słów emocja i ikony), czyli sekwencje znaków klawiaturowych symbolizujące wyraz twarzy. 

Emotikon	Znaczenie
:) lub :-)	Uśmiech, zadowolenie, żart
:( lub :-(	Zmarszczenie brwi lub smutek
;-)	Puszczenie oka
:-|	Obojętność lub niezdecydowanie
:-o	Zaskoczenie lub przejęcie
:-x	Milczenie
:-p	Pokazanie języka (zwykle żartobliwe)
:-D	Śmiech

7.czy można czytać listy bez połączenia z internetem?

Nie, ponieważ wiadomości znajdują się na serwerze. Aby je zobaczyć trzeba mieć połączenie z internetem.

8.jak elektroniczna książka adresowa ułatwia pracę?

Dzięki elektronicznej książce adresowej można łatwiej i szybciej znaleźć adres, który jest nam potrzebny. Nie musimy pamiętać adresów wszystkich naszych znajomych lub osób, którym chcemy przekazać jakąś informację. Wystarczy, że wpiszemy ich adres e-mail do elektronicznej książki, a będzie się on tam znajdował dopóki będziemy używać naszego e-maila.

9. jak usunąć konto pocztowe?

Przykładowy sposób usuwania konta pocztowego (nie z każde konto pocztowe będzie się dało usunąć w ten sposób).

- zaloguj się do swojego konta pocztowego

- w głównym menu kliknij „opcje” i po prawej stronie „mój profil”

- w otwartej stronie przejdź do panelu „Twój profil” i kliknij „usuń konto”

- podaj swoje hasło

- od teraz twoje konto nie istnieje a po roku przejmie je nowy właściciel

10. czy poczta elektroniczna ma wady?

Tak, przykładowe wady poczty elektronicznej:

- wirusy komputerowe, które bardzo często są przesyłane w postaci zainfekowanych załączników. W momencie otwarcia tego typu pliku, wirus rozpoczyna niszczenie systemu lub zaczyna kraść poufne dane z naszego komputera.
- oszustwa
- spam, który bardzo szybko zapycha pamięć naszej skrzynki pocztowej.
- wiadomości niepożądane, przykładowo, gdy zachodzi sytuacja odebrania przez dziecko reklamy serwisu internetowego o treściach tylko dla dorosłych.

Rozwiązywanie problemów.

1. Lista kroków.

Informatyk przygotowując program do wydawanie reszty musi przygotować algorytm, na którego podstawie stworzy program.
Opis słowny algorytmu wydawania reszty.

Dane: Kwota pieniędzy do wydania, nominały banknotów i bilonu uporządkowane malejąco
Wyniki: Ilość poszczególnych nominałów banknotów i bilonu
Krok 1: Ustalenie wartości początkowych
Krok 2: Sprawdzamy, ile razy najwyższy nominał mieści się w kwocie do wydania
Krok 3: Obliczamy resztę do wydania: poprzednia kwota - obliczona ilość * nominał
Krok 4: Przechodzimy do niższego nominału
Krok 5: Jeśli reszta do wydania = 0 [stop] w przeciwnym razie powtarzamy kroki 2 - 4

2.Schemat blokowy.

Pokazuje ona w jaki sposób, na jakiej zasadzie program będzie działał. 

3.Arkusz kalkulacyjny.

Prosty program do obliczania reszty programista może wykonać w Microsoft Office Exel. Jest to program, który każdy z nas posiada w domu. Nie jest on jednak na tyle trwały, aby mógł być używany, bardzo łatwo jest dokonywać zmian. Programista więc musi tworzyć dalej, aby wykonać trwalszy program.

4. Visual Basic.

Może do tego użyć Visual Basic.

Jest to język programowania wysokiego poziomu i narzędzie programowania firmy Microsoft. Składnia oparta jest na języku BASIC, ale unowocześniona. Zawiera kilkaset funkcji, instrukcji i słów kluczowych.

5. Turbo Pascal.

Lub Turbo Pascal.

Jest on jednym z popularniejszych zastosowań kompilatorów języka Pascal, jest on produktem firmy Borland International.

Można dzięki niemu tworzyć, m.in. kalkulatory, proste gry tekstowe, quizy, menu wyboru.

6. C++

Programista może napisać program w C++.

C++ jest bardzo zaawansowanym językiem programowania.

Przykład programu do wydawania reszty w C++.

//Wydawanie reszty, C++
#include <iostream>
#include <stdlib.h>
using namespace std;
int main(int argc, char *argv[])
{
  //tablica dostepnych nominalow
  int N[8]={200, 100, 50, 20, 10, 5, 2, 1};
  int R,P, i;

  cout << "Podaj reszte do wyplacenia: ";
  cin >> R;

  i=0;
  while (R>0)       //dopoki nie wydano calej reszty
  {
    if (R >= N[i])  //sprawdz czy mozna wydac danym nominalem
    {
      P=R / N[i];   //ile razy wydac dany nominal
      R=R-(N[i]*P); //zmniejsz reszte o wydany nominal
      cout << N[i] << " x " << P << endl; //wypisz wynik
    }
    i++;            //rozpatrz kolejny nominal
  }

  system("PAUSE");
  return 0;
}

Wyszukiwanie informacji.

1. Definicja.
Systemy wyszukiwania informacji (SWI) – systemy informacyjne, których głównym zadaniem jest optymalizacja indeksowania zbioru termów w celu jak najszybszego i najbardziej trafnego (relatywnego) udzielenia odpowiedzi na zadane pytanie. Jest to również dziedzina nauk informatycznych (przedmiot akademicki) traktująca o tych systemach, badająca głównie efektywność systemów wyszukiwania informacji.

 

2. Sposoby na skuteczne wyszukiwanie informacji.

Szybkie i sprawne wyszukiwanie informacji w Internecie często stwarza problemy. Związane są one głównie z trudnością odnalezienia w Internecie wyszukiwanych informacji, ogromną liczbą wyników wyszukiwania oraz informacjami błędnymi, niewiarygodnymi lub nieprawdziwymi.

 Metody wyszukiwaniu informacji trudnodostępnych:

• wielkie litery
• maskowanie końcówek (aby zwiększyć listę wyników wyszukiwania stosuje się następujące symbole: * i ?. Symbol * zastępuje dowolny ciąg znaków w wyrazie. Jeśli wpisane zostanie słowo komp*, to zostaną wyszukane hasła np. komputer, komputerowy, komputery, komputeryzacja itd.. Symbol ? zastępuje jeden znak w wyrazie i jest stosowany najczęściej do zastępowania polskich znaków diakrytycznych,  czyli.: ą, ę, ś, ć, ź, ż oraz ostatnich liter w wyrazie a, e, y itd.)

 Metody pozwalające zawęzić lisię wyników wyszukiwania:

• Stosowanie symboli +  i - - symbol  + oznacza, że dany wyraz musi się znajdować w wyszukanym dokumencie, np. +szkoła. Symbol - jest przeciwieństwem +. 
• Wyszukiwanie całych wyrażeń
•  Operatory logiczne AND, OR, NOT - podobnie jak symbole + i - pozwalają określić zakres wyszukiwanych słów. 
•  Formularze - pozwalają, na zaawansowane wyszukiwanie informacji. dzięki dokładnemu określeniu parametrów wyszukiwania.

Sposoby odróżniania informacji prawdziwych od nieprawdziwych:

• Adres strony - najłatwiej wyszukiwać informacje, jeśli zna się adres konkretnej strony.
• Autorstwo strony - jeśli strona zawiera dane o właścicielu i autorze lub osobie odpowiedzialnej za zamieszczanie informacji.
• Aktualizacja strony - każda strona powinna zawierać datę ostatniej aktualizacji.
• Kontakt z właścicielem lub administratorem strony - strona WWW jest swo­istą wizytówką, a nawet reprezentantem firmy w Internecie.
• Kilka źródeł informacji - zawsze należy korzystać z kilku źródeł informacji.